In de afgelopen weken voel ik dat ik meer geraakt ben dan voorheen.
Écht zeggen wat ik voel hoort daar ook bij, en de ander écht willen horen.
Het komt op een diepere laag binnen. Ik voel mijn hart meer open, spreek met meer gemak vanuit mijn hart, ben scherper en heb het helderder, alsof een nieuwe deur is geopend.
Herken jij dit ook?
Er zijn een paar momenten geweest die mij ‘aangezet hebben’ hierin en die ik graag met je deel.
Eentje daarvan is een Instagram post van Elizabeth Gilbert, de schrijfster van ‘Eat, Pray, Love’ 
en ‘Big Magic’, waar ik eerder in een blog aandacht aan besteed heb. Zij deelde een heel kwetsbaar moment van zichzelf met een hele mooie foto, zij liggend, met een dekentje en haar hond op de bank bij een vriendin thuis. Ze had griep en lag met haar hoofd op schoot van die vriendin. Ze stelde toen een mooie vraag aan haar lezers en deze stel ik nu aan jou:
“Heb jij iemand waar je naartoe kan gaan en bij diegene thuis op de bank kan komen liggen met je hoofd op schoot?”
Deze vraag kwam zo binnen, dat het mij in heel veel raakte. Eerst kwam er een gevoel van angst op, en daarna een golf van waardering voor alle lieve mensen die ik om mij heen heb. Ik realiseerde me dat ik de dingen soms als vanzelfsprekend aanneem. Het maakt dat ik familie en vriendschappen om me heen meer waardeer en dankbaarheid voel dat ze in mijn leven zijn, hoe fijn het is om naar elkaar uit te spreken waar het écht om gaat. En dat hoeft niet altijd prettig te zijn, maar soms ook confronterend en vooral verhelderend en verbindend.
Wat ik bewust ben gaan doen?
Bij situaties waarin een gevoelige snaar werd geraakt, kon ik vroeger de confrontatie met gemak uit de weg gaan, het wegwuiven, of er alleen in mijn hoofd nog mee bezig blijven.
Als kind schreef ik al in een dagboek en als ik een conflict had met een vriendin schreef ik het van me af, puur ter ontlading, al was ik me toen minder van bewust dan nu. Door de jaren heen ben ik het meer bewuster gaan inzetten, oefenen met inquiries.
Wat is een inquiry?
Letterlijk betekent het onderzoek.
In deze context gaat het om zelfonderzoek, om jezelf beter te leren kennen en gevoelige pijnstukken op te schonen en te helen. Op internet vond ik dit mooie artikel over inquiry, zelfonderzoek.
Je kunt op de volgende 3 manieren een inquiry aangaan:
1. Dit kun je zelf doen door te schrijven, te voelen, te mijmeren wat een bepaalde situatie bij je geraakt heeft. Helder krijgen wat je fysieke, mentale en emotionele reacties waren, en inzien waar deze vandaan komen. Hierdoor komt er meer inzicht in je eigen gedragspatronen, en ga je je minder gaat hechten aan de pijn die je hebt opgedaan als kind, of al generaties lang bij je is. Het effect is dat je gezondere en verdiepende relaties kunt aangaan met jezelf en de mensen om je heen. Zo heb ik eerder in een blog geschreven over ‘Wijsheid halen uit je relaties, hoe dan? Hier vind je ook een schrijfoefening die je kunt doen.
2. Nog krachtiger is het om samen met iemand een inquiry door te spreken en te delen. Die ander kan de situatie vaak neutraler zien en je hierin uitdagen. Kies iemand uit die dat inderdaad ook kan en wil, en waarbij jij je op je gemak voelt om je kwetsbaar op te stellen. Het is sowieso fijn als je een paar lieve mensen om je heen hebt, waarmee je dit kunt doen.
3. Nog een stapje krachtiger is het wanneer een situatie jou raakt in de interactie met een ander en je met die persoon hierover napraat. Dit kan spannend aanvoelen. Vaak als die ander de stap niet zet, dan is het soms de bedoeling dat jij het initiatief neemt en de verantwoordelijkheid pakt. Het uitspreken en het delen met de ander daarin klaart de lucht en maakt de, smoezelig geworden, verbinding weer schoon. Hierbij geldt ‘oefening baart kunst’;-).
Deze laatste manier ben ik de laatste tijd bewust aan het aangaan met dierbare mensen om me heen, laatst nog met een close vriendin en een lieve collega. Voor ons allen gaf het veel verheldering en verdieping in het contact. Heel waardevol!
Heb jij hier ervaring mee?
Leuk om te horen wat jij hierin doet.
Als je meer wilt weten hoe je dit het beste kunt inzetten in een voor jou gevoelige kwestie, neem dan contact met me op en dan help ik je graag op weg.
Wil je weten welk ander belangrijk moment mijn hart heeft geopend?
Vorige week vierde Jeroen zijn 50ste verjaardag in Kriterion. Hij had een zaal gehuurd om samen met zijn kameraden, collega’s en familie een documentaire te bekijken. Deze had hij een aantal jaren geleden gezien in het filmhuis en had hem geraakt. Toen zat hij in een zaal met drie andere mensen en vond dat deze documentaire meer aandacht en publiek verdiende.
Zelf had ik de docu nog niet gezien en was heel benieuwd. De film ging o.a. over voetbal, één van zijn passies en niet die van mij;-).
Tijdens het met elkaar kijken naar de documentaire ‘Next Goal Wins’ begreep ik wat hem zo raakte in dit bijzondere verhaal. Het gaat over samenspelen, samenwerken, verantwoordelijkheid nemen en doen wat je te doen hebt vanuit je hart.
Een vriendin en ik zaten naast elkaar tijdens de documentaire en beiden hebben we de nodige traantjes gelaten. Naderhand zeiden we tegen elkaar, dat eigenlijk iedereen deze documentaire zou moeten zien. Ik ben voetbal in een heel ander daglicht gaan zien. Of dit een tactiek van Jeroen is geweest, dat weet ik niet, maar het heeft gewerkt;-)
Zo had ik ook voor hem een verrassing in petto. Na de documentaire hebben we met alle 
aanwezigen het lied ‘You’ll never walk alone’ van Gerry & The Pacemakers voor Jeroen (en onszelf;-) gezongen. Deels omdat dit lied ook veel door voetballers wordt gezongen en Jeroen een marathonloper is. Daarnaast is het ook symbolisch een mooi nummer over het leven.
Jeroen en ik zijn dit jaar 24 jaar samen. Ook al kennen we elkaar al een poos, hij blijft me verrassen, zo ook op deze zondagmiddag. Een verhard laagje, welke mijn hart bedekte, voelde ik ter plekke wegsmelten. Ja ik kan zeggen, dat het mogelijk is om, na zoveel jaar samen, opnieuw verliefd te worden.
Liefdevolle groetjes,
Jessica Versluijs