In mijn werk komen ongeveer 50% van mijn cliënten binnen met fysieke symptomen als pijn. Hoe werk ik dan eigenlijk?
Dit kan een cliënt volgens mij het beste zelf vertellen…
“Ik zit snel in mijn hoofd. Analyseer wat ik doe. Pijnklachten sinds 2009. De laatste 
jaren met name rechts (knie, bilspier, rug, en ook wel schouder, nek en arm). Van alles geprobeerd in die jaren. Mede omdat er steeds maar geen oorzaak gevonden werd en de pijn bleef, zocht ik de oorzaak steeds vaker bij mezelf. ‘Wat doe ik fout?’ was heel vaak de vraag die ik mezelf stelde. Die neiging heb ik soms nog. Hoewel ik me er nu van bewust ben en die vraag probeer los te laten. Want juist zo’n vraag maakt je klein. Jezelf opdrachten geven zoals: ik moet eigenlijk zus en zo, ik zou dat beter moeten doen, beperken je én daarmee veroordeel je ook wie je bent.
Jessica heeft me in haar sessies laten ervaren hoe snel je lijf zich kan bevrijden, hoe pijn en stijfheid kunnen veranderen in een heerlijk gevoel van je hele lichaam, je hele zijn als één en aanwezig ,als BAM: hier ben ik, op de grond, als vrij en in contact met alles om je heen.
Hoe dat gebeurt?
Als ik ergens op dat moment last/pijn heb: Eerst gaan we naar de pijnplek toe. Jessica zoekt het pijnlijkste punt. Als de pijn duidelijk/scherp aanwezig is, raakt Jessica deze zodat ik me nog meer op de pijn focus. Dan zegt ze: En nu helemaal loslaten en goed doorademen. Dan gaat het stromen, soms ook heel erg tintelen, ik ben ook wel eens gaan huilen. Alles komt los, vrij.
Naar aanleiding van een situatie die ik lastig vond:
In de sessie bootsen we een situatie na op mijn nieuwe werk, waar ik de hele dag achter de computer zit. (achter de computer krijg ik snel last). Ik zit op een stoel en beeld me in dat ik op mijn werk ben. Jessica heeft me van tevoren gevraagd wie er verder in de ruimte zitten, en vraagt nog wat over de personen. Zij en ik merken dat ik onrustig wordt als ik over mijn leidinggevende begin te praten. Jessica vraagt wat ik niet fijn vind aan mijn leidinggevende en dat is haar onrust. En ook dat ik het gevoel heb dat ik bij haar op mijn hoede moet zijn, niet al te open mag zijn over zwakheden, mezelf moet bewijzen.
Er gebeurt het volgende met mijn lichaam: ik houd buik in en adem nauwelijks nog, zet mijn tanden op elkaar, krijg een frons, kijk naar beneden/‘binnen’ voor mijn gevoel (kin naar binnen, keelgat op slot), alsof ik me in mezelf verstop, maak me zo klein en onbeweeglijk mogelijk.
Ook tijdens het nabootsen van andere situaties merk ik deze transformatie van mijn lijf. Jessica zegt: ‘Blijf hier, voel heel goed wat je lichaam nu doet.’ Na een paar minuten geeft ze me de opdracht om alles helemaal los te laten, helemaal vrij door de ruimte te bewegen.
Dat voelt echt als een bevrijding. Ik heb dit ook een paar keer thuis geprobeerd, op aanraden ook van Jessica.
Hier een situatie die ik thuis heb opgeschreven (ook een tip van Jessica) met als doel: confrontatie met een pijnlijke situatie zodat ik hem daarna echt kan loslaten. Ik was hevig gefrustreerd door allesoverheersende pijn en dacht: Ik schrijf nu precies op wat ik voel en ga helemaal in dat gevoel zitten:
‘Weer die pijn. Allesoverheersend. Angst. Zoeken op internet. Mogelijke behandelingen. Wat kan de oorzaak zijn? Zoeken van de ene naar de andere mogelijkheid. Ik zoek verbanden. Doolhof. Ik word ziek van alle paden. Ja, ik krijg juist meer pijn van dat zoeken op de i-pad. Ik denk terug aan eerdere zoektochten en voel me miserabel. Ik voel angst voor hetzelfde gevoel van radeloos zoeken. Angst ook voor steeds maar weer pijn en altijd maar moe daarvan zijn en niet kunnen wat je wil. Angst dat ik niet meekom met zingen bij het nieuwe koor, angst dat ik me niet kan inzetten voor wat ik wil, angst voor moe en pijn overal.’
Na het opschrijven van deze tekst (die ik huilend van frustratie heb opgeschreven – wat ik bewust ook helemaal toeliet), deed ik wat Jessica in haar sessies ook doet: ik voelde heel bewust wat er gebeurde in mijn lijf, bleef een paar minuten in die houding zitten, en stond mezelf daarna toe het he-le-maal los te laten.
Wat was dat een bevrijding! Ik was opgelucht. De frustratie was verleden tijd en de pijn was helemaal naar de achtergrond verdwenen.
Een andere oefening die ik nu regelmatig thuis doe als ik pijn heb, is Stopping Movement. Dat is dansen onderbroken door ‘stops’ op elk ritme van de muziek (ook onderdeel van de Grinberg Methode). Een tijd geleden belde ik Jessica of ze toevallig die dag plek had voor een sessie. Ik had heel erg last van mijn rechterknie en onderrug. Omdat ze die dag echter net op reis ging, gaf ze me deze tip: Kijk of je twee slow nummers kunt doen met Stopping Movement rechterbeen en 1 nummer met beide benen en dan 5 minuten je lichaam en benen voelen. Deel met me wat je hebt gemerkt aan resultaat.’ Dat hielp! De pijn verdween en ik hoefde zelfs geen pijnstiller te slikken. Super. Zo simpel en toch werkt het echt.
Door middel van de sessies, workshops en ook de tools die ik meegekregen heb, gaat het veel beter met mij. Het is ook zo fijn dat ik opdrachten thuis meteen kan toepassen en zo mezelf direct kan helpen. Ik ben me er meer bewust van waar pijn vandaan komt en kan er daarom ook veel beter mee omgaan. Ook weet ik nu dat pijn bij mij vaak direct samenhangt met gedachten, en dat je die eigenlijk zo kunt ombuigen, waarmee ook de pijn verdwijnt.”
Anna, 33 jaar
Herken je iets uit het verhaal van Anna? Ervaar jij in je lijf pijn of last van een fysiek symptoom en ben je benieuwd hoe jij daar zelf iets mee kunt doen?
Ik hoor graag van je!