Als mensen mij vragen waarom ik ben gaan coachen, dan weet ik dat niet altijd in een paar zinnen te vertellen en is dat vaak een wat uitgebreider verhaal. Als je even de tijd wil nemen, dan vertel ik jou hier mijn persoonlijke ‘waarom-verhaal’.
Zelf wist ik lange tijd niet wat ik écht wilde, qua werk rolde ik van de ene job in de andere, het leven kwam mij aanwaaien en zat voor een groot deel op de auto pilot. Tot mijn lijf mij allerlei signalen en ongemakken liet voelen en ik daar voor mijn gevoel ook noodgedwongen naar moest kijken.
Lange tijd werkte ik in de IT, ik durfde geen management functies in te stappen, omdat ik die verantwoordelijkheid niet durfde te pakken. Ook al wist ik dat ik niet happy was met dit werk, toch bleef ik er veilig in hangen, want tja wat wilde ik dan wél?
Ik besloot op de pauzeknop te drukken en ging met een goede vriendin op reis naar Azië voor 6 weken. Rond kerst 2002 kwamen onze vriendjes naar Bangkok en reisden we samen de laatste weken met z’n 4-en verder naar heerlijke tropische eilanden, we namen duiklessen, vierden feestjes op het strand, dronken watermelon juices en alles was easy-going. Life was good!
Aan het einde van de reis ontdekte ik dat ik niet ongesteld was geworden, een paar dagen overtijd. Teruggekomen in NL een test gedaan en bleek ik zwanger. Surprise :-D! En ‘Made in Thailand’ kwam er 9 maanden later op het geboortekaartje van onze dochter Zoë te staan ;-).
Achteraf voelde het alsof ik een handje werd geholpen (ik noem het God, een ander noemt het het universum) om een grootse verandering door te maken in mijn leven. Doordat ik zwanger was, kwam er een sterk besef van verantwoordelijkheid nemen. Ik wilde niet meer mijn leven verdoen met iets waar ik niet blij van word. Wat niet betekent dat ik nu iedereen aanraad om persé zwanger te raken om dit te gaan beseffen 😉
Wél is het voor mij een keerpunt in mijn leven geweest waarbij ik vanaf dat moment meer naar mijn lichaam ben gaan luisteren, te voelen en er naar te handelen. Ik ging opnieuw mijn ‘gezonde grens’ ontdekken, want daar was ik heeeeeel ver van afgeraakt. Ik zat volledig vastgeroest in mijn denken.
Toen we in 2004 met het gezin in Genève woonden, kreeg ik drie jaar na de geboorte van onze dochter, bloedingen tussen mijn menstruaties door. En ontdekte ik na een onderzoek bij een gynaecoloog dat ik een fibroom op mijn eierstok had. Ipv deze te laten verwijderen ben ik naar alternatieve wegen gaan zoeken en kwam ik in aanraking met een hele bijzondere vorm van lichaamswerk uit Israël, de Grinberg Methode.
Tijdens het ervaren van wekelijkse sessies als cliënt kwam er veel trauma lading los, en voelde ik mij meer bevrijd en kon ik genieten van het leven, onze opgroeiende dochter, het moederschap, mijn relatie, de nieuw gestarte opleiding en het wonen in een vreemd land. Ik voelde weer het contact met mijn hart en het kwam uit de diepste vezels van mijn lijf, dat ik wilde werken met mensen en hen wilde bijstaan in het aankijken van trauma lading. Mensen meenemen naar hun diepst weggestopte pijnen, maakt dat ze ook weer contact maken met hun diepste verlangens.
Tijdens dit intense proces van wekelijkse bodywork sessies gedurende een aantal jaren kwam ook de herinnering naar boven van seksueel misbruik op mijn 8ste jaar door een vriend van mijn ouders. Deze herinnering had ik voor 28 jaar lang diep weggestopt en uit mijn actieve geheugen gewist. Ik was verwonderd geraakt hoe we trauma’s zo kunnen wegstoppen in ons lijf, in ons systeem. En ergens diep van binnen had ik een weten, dat ik dit moest aankijken. Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor onze dochter.
In 2008 verhuisden we terug naar Nederland en heb ik opnieuw onderzoek laten doen bij een gynaecoloog. In de echo was geen teken meer te vinden van een fibroom, ook al voelde ik zelf al, dat mijn lichaam het geheeld had. Mijn ego wilde toch ook het bewijs zelf onder ogen zien. Ik weet ook nog dat de betreffende arts in het ziekenhuis (in het Gooi) niets wilde horen over mijn verhaal. Het werd mij pijnlijk duidelijk, dat deze arts uit de medische wereld (nog) niet klaar was om iets te horen over de alternatieve wegen, die vaak veel effectiever werken op de oorzaak, ipv enkel het bestrijden van een symptoom.
Nu bijna 14 jaar doe ik dit trauma werk met mensen en zie ik ook dat het pad niet zo lang, zwaar en eenzaam hoeft te zijn, zoals ik dat zelf destijds wel heb ervaren. Ik zie dat mensen nu meer ‘klaar’ zijn en veel meer open staan om dit intense en oncomfortabele pad te bewandelen. En dat naast de enorme baal shit die kan loskomen, het ook samen kan gaan met humor, lichtheid en plezier.
Ervaar jij bepaalde symptomen met je menstruatie of in het bekkengebied en ben je er aan toe om hiernaar te kijken?
Kom dan naar de Masterclass ‘Thuiskomen In Je Bekken’ op as. vrijdag 21 april!
Liefs, Jessica