Ze hebben allemaal hun eigen verhaal
De cliënten waar ik mee werk hebben allemaal hun eigen verhaal, een verlangen, soms diep verstopt. Voor mij is het in elke sessie een verrassing wat er zich ontvouwt bij de ander en hoe bijzonder ik het vind om dit van dichtbij te kunnen mee-ervaren en… dat jij ook een kijkje in de keuken meekrijgt.
Ilona is kunstenaar beschrijft hier haar ervaring van 4 sessies in een periode van 4 weken en welke impact dit op haar zelf en haar werk heeft gehad. Hier beschrijft ze haar eerste sessie, waarin we het onderwerp vertrouwen raakte.
Vanuit het lichaam is vertrouwen heel voelbaar en geeft letterlijk basis, noem het gronding, stevigheid. Overgeven aan de zwaartekracht is voor velen een uitdaging wanneer je op een dag veel hoofdwerk doet. Zo ook Ilona, als kunstenaar werkt zij veel met wat ze ziet, haar ogen en het vormen van beelden. Ik wilde haar in de sessies leren dat haar hele lichaam onderdeel uitmaakt van dit creatieve proces en dat ze dat fysiek ging ervaren. Dat ze leert voelen wanneer ze haar lichaam uitschakelt en wanneer ze bepaalt om te werken vanuit een vollere fysieke ervaring.
‘Waar wilde ik mij in de sessies op richten?
“Ik was niet tevreden met mijn werkproces, had te maken met dat de stroom van het creëren bij mij nog weleens stokt. Alles in perspectief natuurlijk. Ben al 15 jaar bezig en heb in die tijd een geheel eigen beeldtaal ontwikkelt. Maar het kan nog veel beter. Ik merkte dat bij het maken de balans tussen bewust en onbewust opereren soms niet soepel verloopt. De disbalans ontstaat enerzijds door mijn visie over natuur en anderzijds door een, ik noem het maar een overconcentratie.
Deze overconcentratie vindt plaats wanneer ik langdurig visualiseer. Visualiseren of dromen is ongeveer hetzelfde als denken. Op dit soort momenten voel ik alle energie wegtrekken naar boven. Soms doe ik dit omdat ik wordt overvallen. Ik zie dan een lawine aan concrete beelden langskomen. Dit kan gebeuren als ik aan een nieuw werk begin of al in een proces zit en ik voor een probleem kom te staan of een keuze moet maken. Het zien van de vele mogelijkheden en oplossingen legt me lam. Want welke is de juiste? Andermaal, en ik denk dat deze bij velen onder ons voorkomt, wordt de disbalans veroorzaakt door de dominantie van het binnenbeeld. Vertaal dit als een duidelijk beeld voor ogen hebben hoe b.v een situatie, een dag of zelfs je leven zou moeten verlopen.
Dit binnenbeeld schuift als het ware over de realiteit heen. In mijn geval word ik blind voor wat er werkelijk voor mijn neus gebeurd. Veel van wat uit mijn handen komt breek ik af want het klopt niet met mijn binnenbeeld. Ik vind het te dit of te zus of te zo. Iedere stap wil ik graag geduid hebben, ze vastklemmen in een grotere betekenis. Ik wil controle, weten waar ik aan toe ben, waar het over gaat en het liefst zonder te falen. In beide voorbeelden ervaar ik een conflict tussen spel en beheersing, tussen weten en niet weten. Redenen genoeg om hier met Jessica mee aan het werk te gaan.
Sessie 1 ‘Heb vertrouwen’
‘Toon meer zelfvertrouwen.’ Dit vond ik altijd een zeer lastig uit te voeren advies. Want om die te tonen moet je hem eerst hebben. En hoe verkrijg je die? De woorden van Jessica vertrouw op je lichaam vond ik dan ook erg lastig maar tegelijkertijd al een heel stuk beter. Want zonder enige twijfel: een lichaam hebben we allemaal. Jessica heeft in deze sessie veel gewerkt op mijn hoofd. Dit leidde tot een volledige ontspanning van boven. Voor het eerst ervoer ik wat dit met me deed. Van het diep in gedachten zijn, ergens ver weg op de maan naar de landing in het hier en nu. Dit voelt heel magisch. Alsof al je zintuigen in een keer open knappen. Ik stond plotseling in verbinding, ik ervoer, één op één.
In deze sessie heb ik geleerd hoe tussen deze twee bewustzijnsvormen heen en weer te pendelen. Hiervoor moest ik eerst leren welk gevoel vastzit aan een overbelast hoofd. Inmiddels herken ik het vrij snel. En dit geeft juist dat vertrouwen. Vertrouwen omdat ik het gevoel kan herkennen als signaal. En, ook niet onbelangrijk; ik heb een tool in handen gekregen. Ik hoef alleen maar mijn voorhoofd en de spieren tussen mijn ogen te ontspannen door ze los te laten. Het is werkelijk zo simpel. Zodra ik dat doe voel ik de energie als zwaarte naar beneden zakken, verzachten mijn gedachten en beland ik in het hier en nu.
De ene keer is het wel intenser dan de andere. Eerlijk gezegd is het nooit hetzelfde. Maar inmiddels vind ik dat niet meer erg en waardeer ik de momenten waarin de ervaring intens is juist des te meer.
Naast het werken op mijn hoofd heeft ze in deze sessie ook gewerkt op mijn borstbeen. Dit leidde later tot een ervaring die ik zeer interessant vind en graag wil delen. Vanwege het harde duwen op mijn borstbeen ontstond er op die plek een fysieke herinnering. Met fysieke herinnering bedoel ik dat je gedurende enkele dagen of weken bewust blijft van die plek omdat het drukpunt na-echoot. Tijdens mijn ochtendwandelingen merkte ik op dat ik iets meer naar beneden ging kijken. Ik verlaagde mijn blikveld automatisch ter hoogte van de plek op het borstbeen.
En dit is wat ik zo interessant eraan vind. Zodra ik mijn blikveld verlaagde, iets lager dan recht vooruit, werd het een stuk moeilijker om bij mijn gedachten te komen. De omgeving kwam neutraal bij me binnen. Bracht ik mijn oogstand omhoog, schoot ik onmiddellijk in gedachten en voelde alles een stuk persoonlijker. Dit vind ik echt bizar! Dat zo’n kleine lichamelijke verandering zulke grote gevolgen heeft voor hoe de wereld bij je binnen komt!
Ik ben hiermee wat gaan experimenteren. Zo liet ik mijn blikveld niet alleen zakken maar wisselde ik ook tussen de punten van ver weg en dichtbij. Boven, onder, dichtbij, ver weg, schuin links, schuin rechts, continu de ruimte aftastend zonder daadwerkelijk te focussen. Het toepassen van deze perspectiefwisselingen helpt me enorm om in het hier en nu te belanden. Ik pas het ook vaak en kortstondig toe (5 seconden) als ik lang achter de computer zit. Even een paar tellen twee of drie plekken op de tafel waarnemen, me handen, toetsenbord en weer terug. Het bezorgt mij een heel ruimtelijk en vitaal gevoel. Iedere keer weer anders. Thanks Jessica!”
Ilona, kunstenaar, 45 jaar