Momenteel zit ik in een afkickfase, omdat ik ergens gehecht aan was geraakt, waarvan ik lange tijd wist dat ik het niet meer wilde. Zo zijn er in mijn leven een aantal doorbraakmomenten geweest waarin ik letterlijk ben afgekickt.
De eerste was op mijn 25ste, toen ik tot het besef kwam dat feesten en experimenteren met drugs mij meer slechts dan goeds bracht. Ik heb toen afscheid genomen van een periode in mijn leven waar ik ook veel leuke herinneringen aan heb gehad, maar het was vooral ook een donkere periode. De nachtelijke avonturen waren voor mij vooral een manier om niet te hoeven voelen wat er eigenlijk écht gaande was.
De tweede was op mijn 26ste en ik besloot om te stoppen met roken. Ik had in de ochtend rochelende trekjes en voelde hoe ik iets kapot maakte in mijn lijf, en dat besef verafschuwde me. Ik voelde een oerdrang van binnenuit dat ik mijn lichaam met meer respect en liefde wilde behandelen. De aanleiding was, toen ik met een griep in bed lag en in een paar uur het boek van Allan Carr ’stoppen met roken’ had uitgelezen. Het kwam zodanig binnen dat ik gelijk ben gestopt. Had jaren later nog wel de rare gewoonte om met Oud & Nieuw een paar trekjes uit te proberen om er dan vervolgens achter te komen, dat het heel goed is geweest om hier niet meer aan te beginnen.
Afgelopen juni 2018 heb ik een volgende mijmering in gang gezet, en vroeg mezelf af:
‘Hoe zou het zijn om een maand te stoppen met alcohol drinken?’
Lange tijd voelde ik deze behoefte, maar had de durf niet om het te doen. Wanneer ik zelfs 1 glas wijn had gedronken dan voelde ik de volgende dag een waas in mijn hoofd en een verzwaarde moeheid in mijn lijf. Alsof mijn lichaam in de nacht heel hard aan het werk was geweest om de alcohol te verwerken. Ook hier voelde ik een sterke behoefte dat ik mijn lijf dit niet langer meer wilde aandoen.
Ik begon met een maand te stoppen, puur om te zien hoe dat voor mij was. Maar ook met het idee, dat ik daarna gewoon weer het drinken zou oppakken op een andere wijze. Puur ook uit een soort angst, dat ik misschien nooit meer een glaasje zou mogen drinken van mezelf. Inmiddels ben ik nu bijna 10 maanden verder en besef dat dit écht een heel diepgeworteld patroon is waarvan ik nog steeds aan het afkicken ben.
Nu zie ik helder welke andere middelen er nog meer in mijn systeem zitten, waarover ik controle probeer te houden. Of dat nu mijn kop koffie is, mijn online schermtijd of de inname van suikers. Ze zijn door mijn dag verweven als een soort houvast en maken dat ik even lekker kan wegduiken van het gevoel wat binnenin mij eigenlijk écht gevoeld wil worden.
Vorige week had ik ineens het verlangen om een paar dagen alleen te zijn en in een huisje middenin het bos te zitten. Op korte termijn was dat niet te realiseren, dus vroeg ik me af hoe ik tóch gehoor kon geven aan een diep verlangen van rust en verdieping?
De inspiratie kwam boven op een maandagavond terwijl ik aan het koken was…
“Ik wil een hele dag offline zijn!”
En zo heb ik mezelf een nieuwe uitdaging cadeau gegeven om voor de komende 6 weken één dag per week offline te gaan. Een dag zonder schermen, geen telefoon, internet, laptop en tv. Het leek me eerst onmogelijk, maar toen ik in mijn agenda keek, kon ik het die volgende dag direct in gang zetten. Wel wat mensen op de hoogte gesteld, waaronder mijn gezin en de andere afspraken die ik had staan voor die dag. Ik kan je vertellen: ‘Het is een aanrader!’
Het is een verademing, wat een vrijheid voel ik op die dag!
Het is nu inmiddels de 3e week. Ik doe dié dingen die ik altijd al wil doen, maar niet aan toekom, of altijd excuses heb om ze niet te kunnen doen. Het is een groots zelfzorg-cadeau.
Ook onze dochter was hier blij mee, want ik had bijvoorbeeld die eerste dag een grote behoefte om dingen op te ruimen en op te maken (zoals onze enorme verzameling aan theeën). En in de avond hebben we tijdens en na het eten leuke gesprekken met elkaar en de hele avond gaat de tv niet aan, moeiteloos.
De eerste dag was heel bijzonder, want het ene inzicht na het andere viel binnen en allerlei inspiraties kwamen op. Wonderlijk! Maar het meest bijzonder was de dag erna.
Het voelde alsof ik een week op retraîte was geweest, geheel gratis en voor niks 😉
Zo werd ik die ochtend, na mijn eerste offline dag, heel energiek wakker. Er was heel veel lichtheid en positiviteit en wilde de hele wereld vertellen hoe bijzonder deze ervaring was geweest. En hier moest ik oppassen voor mijn overmoedigheid waarover je hieronder meer leest.
Ik liep op straat, ging met het OV naar oost en alles kwam zoveel meer binnen en werd me heel bewust van de lichaamstaal van anderen, vooral bij de mensen die zich bewust afsloten van de realiteit. Het was zo zichtbaar. Ook de ontmoetingen die ik had die dag waren veel (h)echter en minder gehaast en vluchtig.
Nu komt ook de keerzijde. Want wat was ik ineens extreem veel online, o.a. op instagram.
Net alsof ik een dag heel gezond had gedaan, bijvoorbeeld mezelf onthouden van koekjes eten, en dan de dag erna een heel pak naar binnen werken om iets ‘in te halen’ wat ik had gemist. Dit was heel confronterend. En toch ook nodig, om te zien dat deze na-reactie van belang was om in te zien hoe ik er wél mee om wilde gaan.
Wat werkt is om mijn dag zorgvuldig in te delen met offline- en online tijd. Per dag bekijken hoeveel online tijd ik écht nodig heb. Net alsof je zakgeld meekrijgt en je het met dit budget te doen hebt.
Thuis hebben we nu met het gezin sinds drie weken 1 dag per week een groente en fruitdag ingelast. Voor mij een mooie oefening, namelijk ook een dag zonder koffie.
Heb jij iets waarmee je zou willen stoppen of verminderen, maar het ook heel spannend vindt?
Of misschien wil je ook meedoen met deze offline uitdaging?
Het is best confronterend om ergens afscheid van te nemen of mee te stoppen waar je al langer aan gehecht bent geraakt, ik weet het, maar het gaat je ook heel veel opleveren. En we hebben allemaal bepaalde (gedrags)verslavingen waarvan we het moeilijk vinden om ze los te laten. Daarvoor is het niet nodig om radicaal te stoppen, juist liever niet. Begin met kleine vriendelijke stapjes om te zien wat het je oplevert. En geef niet te snel op. Soms duurt het even voordat je de échte impact hebt doorgemaakt.
Heb jij wel eens zulke belangrijke beslissingen genomen voor jezelf in je leven? Ben je er aan toe om weer een stap te zetten?
Wil je lezen hoe ik onlangs heel intens controleverlies heb ervaren?
Lees dan mijn vorige blog: https://www.insidewisdom.nl/ik-was-alles-kwijt/
Wil je hier 1-op-1 of telefonisch hulp bij? Laat het me weten, ik help je graag!
Lieve afkickende groetjes,
Jessica Versluijs
Foto: is een inzoom van onze witte orchidee thuis